ဆုေတာင္းျပည္႔ေသာ ေလထဲက လိေမၼာ္ပင္

ေမာင္ေသာၾကာတစ္ေယာက္ သၾကားနည္းနည္း က်ိဳပါရေစ။ စာမေရးဘဲ ပံုနည္းနည္း တင္မယ္ေနာ္။
ဒီတပတ္ စေန တနဂၤေႏြမွာ ေသာၾကာကို တဲလ္အဗစ္ ျမိဳ႕ေတာ္မွာရွိတဲ႔ အစ္ကိုေတာ္ ေနာင္ေတာ္ေတြက ျပန္ခါနီး ညစာစားပြဲႏွင္႔ ႏႈတ္ဆက္ပြဲေလး လုပ္ေပးမယ္ဆိုလာေသာေၾကာင္႔ အားနာပါနာနဲ႔ သြားေရာက္ ေသာင္းက်န္းခဲ႔ပါတယ္။ သိတယ္မို႔လား ဒီပြဲမ်ိဳးက လက္လြတ္ခံလို႔မရဘူးေလ ေနာ္။ ျပီးေတာ႔ သူရို႕က ၆ က်ပ္ စားေတြဆိုေတာ႔ ပိုေတာင္ ညွင္းပန္းေပးရဦးမွာမို႔လား။ ( သိတယ္ေနာ္ ၆ က်ပ္စား မသိရင္လည္း ျပီးရင္ေျပာျပမယ္ :P )။
စေနေန႔ ေန႔ခင္း ၂နာရီေလာက္က အိမ္ကထြက္တာ ညေန ၇ နာရီေလာက္ ေရာက္သြားပါတယ္။ ႏႈတ္ဆက္ပြဲေလးကို ဂ်တ္ဖာ ေရွးျမိဳ႕ေဟာင္းက ျပင္သစ္စတိုင္ စားေသာက္ဆိုင္ တစ္ခုမွာ လုပ္ေပးပါတယ္။ ဂ်က္ဖာက နပိုလီယန္ ပထမဆံုးသိမ္းပိုက္ခဲ႔ေသာ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းက ဆိပ္ကမ္းျမိဳ႕ျဖစ္ပါတယ္။ ညစာစားပြဲက အဓိကေျပာခ်င္တာမဟုတ္လို႔ အဲဒီပံုေတြ မတင္ေတာ႔ပါဘူး။ ေျပာခ်င္တာက ညစာစားျပီးေနာက္မွပါ။
ညစာစာျပီးသည္႔ေနာက္ အစာေၾက အေညာင္းေျပ အရွိန္ေပါ႔ေအာင္ ျမိဳ႕ေဟာင္းထဲ လမ္းေလွ်ာက္ၾကပါတယ္။ အဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း လမ္းခ်ိဳးေလး တစ္ခုအေရာက္ ေဟာသည္အပင္ကို ရုတ္တရက္ေတြ႔လိုက္ပါတယ္။ ၾကည္႔ပါဦး

ေလထဲက လိေမၼာ္ပင္ပါ။ နပိုလီယန္ ေခတ္တုန္းက စိုက္ခဲ႔တာလို႔ ဆိုပါတယ္။ ေျမမထိ ေရမထိ ေလထဲ တြဲေလာင္းဆြဲထားတဲ႔ အပင္ပါ။ အခုထိ လိေမၼာ္သီး မ်ား သီးေနတုန္းပါ။

လမ္းေျမာင္ေလးက က်ဥ္း၊ ကင္မရာက Zoom မေကာင္း ဆိုေတာ႔ တစ္ပင္လံုး ပါေအာင္ မရိုက္ႏိုင္လို႔ ၂ပံုခြဲရိုက္လိုက္ပါတယ္။ PhotoShop နဲ႔ ေပါင္းဖို႔ အၾကံရေပမယ္႔ မူရင္းတင္လိုက္တာ ပိုေကာင္းမယ္ ထင္လို႔ပါ။ အပင္ရွင္ေအာင္ ခုေတာ႔ Drip Irrigation နဲ႔ အစာ ေရစာ ေကၽြးပါတယ္။
ေနာက္ ေလ်ာက္ရင္း ေလ်ာက္ရင္း ကလီယိုပက္ထရာ ရဲ႕ ေရခ်ိဳးခန္း ႏွင္႔ နန္းေတာ္ရာ ေနရာေတြကိုလည္း ေတြ႔ခဲ႔ပါေသးတယ္။ ကလီယိုပက္ထရာ အသားအေရ လွတာ သူမရဲ႕ ထူးျခားတဲ႔ ေရခ်ိဳးနည္းစနစ္ေၾကာင္႔ ဆိုဘဲ။ နည္းစနစ္ သိလိုသူ မမ ညီမမ်ားအတြက္ ေမးျမန္း မွတ္သားလာခဲ႔ပါတယ္။ သိခ်င္ရင္ အျမန္ ဆက္သြယ္ထားပါေနာ္ ဟားဟ :D

သည္ေနာက္ ေဟာသည္က တံတားကို ေရာက္လာပါတယ္။

Wishing Bridge ဆုေတာင္းျပည္႔ တံတား လို႔ ေခၚပါတယ္။ နပိုလီယန္ က ဥေရာပ ကို မသိမ္းမီ အေရွ႔အလယ္ပိုင္းက ဒီ ဂ်က္ဖာဆိပ္ကမ္းျမိဳ႕ကို အရင္သိမ္းတာပါ။

တံတား အဝင္မွာ ရာသီခြင္ အလိုက္ စီရင္ထားတဲ႔ ေအာင္ေျမေနရာ ရွိပါတယ္။ ပထမဦးဆံုး ေအာင္ေျမ နင္းရေအာင္ပါ။ ျပီးမွ တံတားေပၚ တက္ၾကတာေပါ႔။

ဒါ နပိုလီယန္ရဲ႕ Whishing Bridge ပါ။ ဒီတံတားေပၚကေန ၾကည္႔ ရင္ ျပင္သစ္ျပည္ၾကီးႏွင္႔ ဥေရာပ တစ္တိုက္လံုးနီးပါကို ေျမထဲပင္လယ္ျဖတ္ျပီး ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ေသာၾကာ ေရာက္တာ ညၾကီးဆိုေတာ႔ တဲလ္အဗစ္ျမိဳ႕ေတာ္ နဲ႔ ေျမထဲပင္လယ္ ညရႈခင္းဘဲ ဒီလို ျမင္ရပါတယ္။

နပိုလီယန္ကေတာ႔ သူ ဂ်က္ဖာျမိဳ႕မွာ ေနထိုင္တဲ႔ ကာလပတ္လံုး မနက္ခင္းတိုင္း ဒီတံတားေပၚကေန ျပင္သစ္ျပည္ၾကီး ႏွင္႔ ဥေရာပ တိုက္ရွိရာ လွမ္းၾကည္႔ျပီး ဥေရာပ တိုက္ တစ္တိုက္လံုးကို သိမ္းပိုက္စိုးမိုးႏိုင္ေသာ ကိုယ္ ျဖစ္ရမယ္ လို႔ ဆႏၵျပဳ ဆုေတာင္းေလ ရွိပါတယ္။ သာမန္ရိုးရိုး ဆုေတာင္းရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ တံတားလက္ရမ္းေပၚမွာ ရွိတဲ႔ သူ႔ ရာသီခြင္ဖြား အရုပ္ကို ကိုင္တြယ္ျပီး ဆုေတာင္းၾကရတာပါ။ နပိုလီယန္လည္း ေသာၾကာတို႔ဆီလိုဘဲ ေဗဒင္ကိန္းခမ္း ယၾတာ ယံုၾကည္တယ္လို႕ သိရပါတယ္ :P ။ ေသာၾကာ ကေတာ႔ LEO မိုလို႔ ေအာက္က အရုပ္ကေလးရွိတဲ႔ ေနရာမွာရပ္၊ အဲသည္႔အရုပ္ေလး လက္ႏွင္႔အုပ္ကိုင္လို႔ ၊ မျမင္ရတဲ႔ အရပ္တစ္ခုဆီ မွန္းေမွ်ာ္လို႔ ဆုတစ္ခုေတာင္းမိပါတယ္။ ဘာ ဆုေတာင္းမိလဲ သိခ်င္လား။ ေျပာျပပါမယ္ အျဖစ္ခ်င္ဆံုးဆႏၵ တဂ္စ္ပိုစ္႔ စာေၾကြးဆပ္တဲ႔အခါၾကရင္။

ေလ်ာက္ၾကည္႔မယ္ဆိုရင္ေတာ႔ ေနရာအမ်ားၾကီးက်န္ပါေသးတယ္။ အရွိန္ကလည္းေကာင္း အခ်ိန္ကလည္း ေႏွာင္းေနေတာ႔ အဲဒီည သည္ေလာက္နဲ႔ဘဲ အိမ္ျပန္လာပါတယ္။ ေနာက္ရက္က်ေတာ႔ အရွိန္ေျပေအာင္ ပင္လယ္ကမ္းစပ္သြား တစ္မနက္စာလံုး ေရစိမ္ လိႈင္းစီးပါတယ္။
တယ္ရင္းေဘာ္ေဘာ္ေတြအတြက္ ၾကည္႔စရာ နည္းနည္းထပ္တင္လိုက္ပါတယ္။ :D

ဘရာသားတို႔ေရ အမ်ားၾကီးေတာ႔ တင္ေတာ႔ဘူးေနာ္

ညက အိမ္ျပန္ေရာက္ပါတယ္။ ခုမွအိပ္ယာႏိုးလို႔ တင္လိုက္တာပါ။ ဆားခ်က္တာ မဟုတ္ပါဘူး သၾကားက်ိဳတာပါ.:P
ေတာ္ျပီေနာ ။ ေနာက္ မ်ားမွ စာေသေသခ်ာခ်ာေရး ျပီး တင္ပါမယ္။

ခ်စ္ျခင္းျဖင္႔
ၾကယ္ေသာၾကာ

ပိုက္ဆံအိတ္ ေပ်ာက္ဆံုးျခင္း

ပိုက္ဆံအိတ္....ပိုက္ဆံအိတ္ တဲ႔
ညီမငယ္ ေရႊျမဴး တဂ္စ္ ထားတာၾကာပါျပီ။ စာအေၾကာင္းျပ အရႈပ္လုပ္ေနရင္း အလုပ္ရႈပ္လို႔မေရးႏိုင္တာ ကိုယ္ဘာသာ ကိုယ္ ေျဖသိမ္႔ေျပာေနရင္ေတာ႔ စာေၾကြးက ဆပ္္လို႔ ကုန္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ျပီး ထပ္ တဂ္စ္ ထားေသး အျဖစ္ခ်င္ဆံုးဆႏၵ တဲ႔။
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေတာ႔ ပိုက္ဆံအိတ္ အေၾကာင္း မေျပာခ်င္ဘူးဗ်။ သိပ္လည္း ထူးထူးေထြေထြ ေျပာစရာလည္း မရွိလို႔ပါ။
ပိုက္ဆံအိတ္ အေၾကာင္းေျပာရရင္ ေမာင္ေသာၾကာ ရဲ႕ ဝင္ေငြ ထြက္ေငြ အေျခအေနအေၾကာင္း နည္းနည္းေျပာရလိမ္႔မယ္ ထင္တယ္။ အားလံုး သိၾကျပီးသားပါ ေမာင္ေသာၾကာ ဒီမွာ State scholar နဲ႔ လုပ္ငန္းခြင္သင္တန္း လာတက္ေနတယ္ဆိုတာ။ အဲ ေျပာစရာက စေကာလာ ရတယ္သာေျပာရတာ ဟိုကေန စထြက္ကတည္းက ခုျပန္ေတာ႔မယ္႔ အခ်ိန္အထိ ကိုယ္႔စရိတ္နဲ႔ကိုယ္လာ ကိုယ္ေငြနဲ႔ကိုယ္ တက္ရတာဗ်။ ဟိုဘက္က သင္တန္းသား ေရြးခ်ယ္ျပီး ေစလြတ္ေပးမယ္ ဒီဘက္က အခေၾကးေငြနဲ႔ လက္ခံသင္ၾကားေပးမယ္ ေပါ႔ဗ်ာ။
ဆိုေတာ႔ ေသာၾကာတို႔ ဘယ္လိုရပ္တည္ေနၾကသလဲ...။ လာတုန္းကေတာ႔ အေဖ႔စပြန္ဆာ နဲ႔ေပါ႔ဗ်ာ။ ဒီေရာက္ သင္တန္းတက္တယ္။ စာသင္ခ်ိန္အျပင္ လက္ေတြ႔ လုပ္ငန္းေတြ လုပ္ရတယ္ေပါ႔ဗ်ာ။ အဲလိုလုပ္ရင္ လုပ္သေလာက္ လုပ္အားခရတယ္ဗ်ာ။ ရတဲ႔လုပ္အားခေလးထဲက ေက်ာင္းလခသြင္း ကိုယ္ေနထိုင္စရိတ္ေလး ရွာရတယ္ေပါ႔။ ေက်ာင္းသားဆိုေတာ႔လည္း အခ်ိန္ပိုင္းပဲ လုပ္ရတာေလ။ လုပ္ခက နာရီနဲ႔ တြက္ရတယ္ဗ်ာ။ တစ္နာရီ အလုပ္လုပ္ရင္ ၁၆ က်ပ္ ရတယ္ဗ်ာ။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ အလုပ္လုပ္ေပါ႔။
အဲမွာလာျပီ ပိုက္ဆံအိတ္အေၾကာင္း။ ေမာင္ေသာၾကာျဖင္႔ တကယ္ေျပာတာပါ. ပိုက္ဆံအိတ္ ဆိုတာကို မေမ႔ေအာင္ သတိရတိုင္း ယူလာတဲ႔အိတ္ေလး ထုတ္ထုတ္ၾကည္႔ရတယ္ဗ်။ ဘာေၾကာင္႔လဲ ... ရွင္းပါမည္။ လုပ္ငန္းခြင္သင္တန္း အလုပ္ေတြကေန အခ်ိန္ပိုင္း ဝင္လုပ္လို႔ ရတဲ႔လုပ္ခေလးကို တစ္လ တစ္ခါ စာရင္းရွင္းတယ္ဗ်။ စာရင္းရွင္းတယ္ ေျပာတာေနာ္။ ေငြရွင္းတယ္ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ ဒီလ အလုပ္လုပ္တဲ႔ နာရီေပါင္းက ဘယ္ေလာက္ ေက်ာင္းလခက ဘယ္ေရြ႔႕ စားစရိတ္ က ဘယ္မွ် ခရီးစရိတ္က ဘယ္အတိုင္းအတာ ဆိုတာ ေရးထားတဲ႔ စာရြက္ပိုင္းေလး ဘဲ ေသာၾကာတစ္ေယာက္ ျမင္ဖူးတယ္။ credit ကဒ္ေတာင္ ဒီမွာ မလိုဘူးဗ်။ ေနရတာက ျမိဳ႔မွာမဟုတ္ဘူးေလ. ေမာင္ေသာၾကာတို႔လို သင္တန္းသားေတြအတြက္ အထူးသင္႔ေတာ္တဲ႔ Moshave လို႔ေခၚတဲ႔ သီးသန္႔ Society ေလးမွာေနရတာဗ်.။ super market ေတြ စတိုးဆိုင္ေတြ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ ရွိပါတယ္။ ဝယ္ခ်င္တာလည္း အကုန္ဝယ္ သံုးခ်င္သလို သံုးလို႔႔ရတယ္။ ေမာင္ေသာၾကာ မ်က္ႏွာေလး ျပလိုက္ သူတို႔ဆီမွာရွိတဲ႔ စာရင္းေလးတစ္ခု ထုတ္ေပးလိမ္႔မယ္ ကိုယ္ သံုးတဲ႔ ပမာဏ စစ္ျပီး လက္မွတ္ထိုးေပးလိုက္ရံုဘဲ ဆိုေတာ႔ ပိုက္ဆံကိုင္စရာလည္း မလိုသလို ပိုက္ဆံအိတ္လည္း မလိုဘူးေပါ႔ဗ်ာ။
ေမာင္ေသာၾကာ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ႔ ေတာ္ၾကတယ္ဗ်။ အသံုးအစြဲ ေျခြတာသလို အလုပ္ခ်ိန္ကို ပိုရေအာင္ နားခ်ိန္သိပ္မယူၾကဘူးဗ်။ ေသာၾကာ စေန တနဂၤေႏြလို ေက်ာင္းမသြားရတဲ႔ ရက္ေတြဆို မနက္ ၄ နာရီခြဲ ကေန ည ၉ နာရီခြဲ ၁၀ နာရီထိလုပ္ၾကတယ္ဗ်။ တစ္ေနကုန္ နာရီဝက္ ႏွစ္ခါေလာက္ဘဲ နားခ်ိန္ယူျပီး ၾကိဳးစားၾကတယ္ဗ်.။ သူတို႔လိုဆိုရင္ေတာ႔ ေငြပို ေငြလွ်ံေလး စုမိေဆာင္းမိၾကတာေပါ႔ဗ်. ဒါကလည္း စာရင္းထဲမွာ စုမိတာေနာ္။တစ္ခ်ိဳ႕ၾကေတာ႕လည္း အိမ္ျပန္ပို႔ႏိုင္ၾကတယ္ေပါ႔။ ေသာၾကာတစ္ေကာင္က ေတာ႔ လစဥ္ ရွင္းတမ္းထုတ္ရင္ အႏႈတ္ ျပစျမဲပဲဗ်။ အိမ္ကေန လွမ္းမမွာရေအာင္ အေတာ္ကိုၾကိဳးစားရတယ္ဗ်ာ။ ေသာၾကာ ၾကိဳးစားရွာပါတယ္ အလုပ္ခ်ိန္က် သတ္မွတ္ထားတဲ႔ အနည္းဆံုး နာရီ ေက်ာ္ရင္ မလုပ္ေတာ႔ဘူး။ အသံုးအစြဲၾကေတာ႔လည္း လက္ကဖြာ။ လက္ဖြာတာေတာ႔ မေျပာနဲ႔ နည္းနည္းေလာက္ ပမာျပရရင္ ေသာၾကာတို႔ဆီကေန အနီးဆံုးျမိဳ႔ ကို သြားရင္ ဘတ္စကားခ US$ ၁၂ က်ပ္ေလာက္ကုန္မယ္။ ေလးနာရီခြဲ ငါးနာရီသာသာ စီးရတဲ႔ ခရီးပါ။ အသြားတုန္းက စခန္းကေန အေဝးေျပး လမ္းေပၚမွာရွိတဲ႔ ဘတ္စေတာ႔ဆီ ကားလိုက္ ပို႔တယ္။ ျပန္ခ်င္တဲ႔အခ်ိန္ျပန္တာဆိုေတာ႔ အျပန္ ကားအၾကိဳမရွိဘူး။ အေဝးေျပးလမ္းမၾကီးကေန စခန္းကို ၄၅ မိနစ္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ရတယ္။ သေကာင္သား ေမာင္ေသာၾကာ အက်င္႔မေကာင္းတာက အျပန္လမ္းေလ်ာက္ရမွာစိုးလို႔ အျပန္က်ရင္ ဘတ္စ္ မစီးေတာ႔ဘူး တက္စီ ငွားျပန္တယ္ ၁၁၆ က်ပ္ေလာက္ ကုန္တယ္ ဟီးဟီး ။ အၾကမ္းျဖင္း အသံုးစရိတ္... ေျပာရရင္...... ေနစရိတ္က ဒီက စီစဥ္ေပးလို႔ အသံုးစာရင္းထဲမပါ။ ဟိုနားသည္နားနဲ႔ ေက်ာင္းသြားတာ ကားအၾကိဳအပို႔လုပ္ေပးလို႔ မကုန္ဘူး။ အဝတ္အစား နဲ႔ ဖိနပ္က အစ ထုတ္ေပးေတာ႔ တစ္ကိုယ္ေရ အသံုးအေဆာင္ဝယ္ရတဲ႔စရိတ္မရွိ။ ကုန္တာက ေက်ာင္းလခက တစ္လ တစ္ေထာင္ဗ်ာ။ စားစရိတ္ ေသာက္စရိတ္က ရွစ္ရာ ေက်ာ္ေက်ာ္ ပံုမွန္။ ေလ႔လာေရးခရီးစရိတ္က တစ္လ ေလးရာ ဝန္းက်င္။ ဖုန္း က ႏွစ္ရာ နဲ႔ စဥ္းစားသာ ၾကည္႔ေပေတာ႔ဗ်ာ။ ဒါ အပိုသံုးတဲ႔ စရိတ္မပါေသးဘူး။ လက္ရွိ မနက္ျဖန္ သဘက္ခါဆိုသလို ျပန္ရေတာ႔မယ္ စာရင္းထဲ ေဒၚလာေျခာက္ရာ အျပည္႔ မရွိေသးဖူး။ ဟီး ထားလိုက္ပါေတာ႔ ဆက္ေျပာရင္ ကိုယ္အသံုးမက်တာေတြ ပါကုန္ေတာ႔မယ္။
လိုရင္းဆိုရရင္ေတာ႔ ပိုက္ဆံအိတ္ တဂ္စ္ ပို႔စ္ ေရးတာပါဘဲ။ ပိုက္ဆံအိတ္ က မကိုင္ရတာ ႏွစ္ၾကာျပီဆိုေတာ႔ ဘယ္လိုဆက္ေရးရပါ႔...။ ပိုက္ဆံအိတ္က တကယ္ကို မကိုင္ရတာဗ်ာ။ အျပင္ထြက္ရင္ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲ ဖုန္းထည္႔ လိုက္ရင္ ယူစရာ ကုန္ျပီ။ ေငြ ကိုင္စရာ မလို အေၾကြးဝယ္ကဒ္ ေဆာင္စရာမလို။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ပါစ္စပိုစ္႔ (Passport) ေတာင္ လက္ထဲကိုင္ထားစရာမလိုဘူး။ ေရာက္လာကတည္းက သူတို႔တံဆိပ္ပါတဲ႔ ၂လက္မ သာသာ ကဒ္ေလးတစ္ကဒ္နဲ႔ လဲေပးထားတာ။ ဒါလည္း ကိုင္စရာ မလိုပါဘူး ဒီလူဒီရုပ္ ျမင္ရင္ ဘာေကာင္ဆိုတာ သိေနၾကတာကိုး။ ေျပာရရင္ ေမာင္ေသာၾကာ တစ္ေယာက္ ပိုက္ဆံအိတ္ ေပ်ာက္ေနတာ ၾကာလွပါေကာ လို႔...။ ေက်နပ္ပါေနာ္ ဒီေလာက္နဲ႔။ ေရးစရာ မ်ားမ်ားစားစား မရွိဘဲ ဆက္ေရးရင္ မဆိုင္တာေတြ ပါကုန္မွာ။ ျပီးေတာ႔စာအေၾကြးတစ္ခု ေက်ေအာင္ အျမန္ဆပ္လိုက္တဲ႔ သေဘာပါ.။ ေရႊျမဴး ေနာက္ထပ္ ဆက္တဂ္စ္ထားတဲ႔ အျဖစ္ခ်င္ဆံုးဆႏၵ က်ရင္ မ်ားမ်ားေရးေပးပါမယ္။ အခုေတာ႔ ဒီေလာက္ပဲေနာ..။

ခ်စ္ျခင္းျဖင္႔
ၾကယ္ေသာၾကာ

လူၾကီးမ်ားဖတ္ရန္ ကေလးအေတြးမ်ား

ကၽြန္ေတာ္ ရဲ႕ ခ်စ္ေသာသူငယ္ခ်င္းမ်ား ခင္ဗ်ား
ကၽြန္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္းတို႔ကို ေျပာျပခ်င္ေနေသာ စကားမ်ားရွိေသာ္လည္း ခု လတ္တေလာအေျခအေနအရ ကိုယ္ကိုတုိင္ ဘာကိုမွ ဟုတ္တိပါတ္တိ မေရးျဖစ္ မေရးႏိုင္ပါ။ အားသမွ်ေသာ အခ်ိန္ေလး တြင္ ဘေလာ႔မ်ား ကို လိုက္ဖတ္ေနရတာႏွင္႔တင္ ရေသာအခ်ိန္ေလး ကုန္ကုန္သြားပါသည္။ သိုရာတြင္ တစ္ခုခု ေျပာလိုေသာ အေတြး ျပင္းျပေနပါသျဖင္႔ ေအာက္ပါစာစုေလးအား သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ အကူအညီေတာင္း စာရိုက္ခိုင္းျပီး တင္မိပါသည္။ ခုတေလာ အျဖစ္ခ်င္ဆံုး ဆႏၵ တဂ္ပိုစ္႔မ်ား လည္ဖတ္မိရင္း ေပၚလာေသာ အေတြးတစ္စ ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔အေတြး ကေလးဆန္ေကာင္း ဆန္ေနပါလိမ္႔မယ္။ ကိစၥမရွိပါ ကၽြန္ေတာ္ အခု တင္လိုက္ေသာ စာစုသည္လည္း ဆရာ မင္းခိုက္စိုးစန္ ၏ ကေလးအေတြး အက္ေဆး စာအုပ္ထဲမွ စာစုသာျဖစ္ပါသည္။

ကေလးအေတြး အက္ေဆး (၈)

(၁)

"ေဟ႔...ခ်ာတိတ္၊ ဒီေလာက္မိုးရြာေနတာ...ဘာျဖစ္လို႔ အိမ္ျပင္ထြက္ျပီး ရပ္ေနရတာလဲ။ ၾကည္႔စမ္း... မင္းတစ္ကိုယ္လံုး ရႊဲရႊဲစိုေနျပီ"
"ကၽြန္ေတာ္...ပုန္းေနတာခင္ဗ်"
"ေဟ႔...ဘာေတြပုန္းေနတာလဲ"
"ေမေမက ေရခ်ိဳးေပးမယ္ဆိုလို႔ ေၾကာက္လို႔ ပုန္းေနတာ"

(၂)

ဒီအေတြးဟာ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕အေတြးျဖစ္တဲ႔အတြက္ တကယ္႔ျဖစ္ရပ္နဲ႕ သူရဲ႕ေတြးေခၚပံု လြဲေခ်ာ္ေနတာကို ၾကည္႔ျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရယ္ေမာပစ္လို႔ ရပါတယ္။
ကေလးငယ္ဟာ ေရခ်ိဳးရမွာကို ေၾကာက္တယ္။ အဲဒီလို သူေၾကာက္တဲ႔အရာကို ေရွာင္တိမ္းလိုက္ေတာ႔ေရာ လြတ္ေျမာက္သြားသလားဆိုေတာ႔ မလြတ္ေျမာက္ပါဘူး။ မိုးေရထဲ ထြက္ျပီးရပ္ေနေတာ႔ တစ္ကိုယ္လံုး ရႊဲရႊဲစိုရျပန္တာပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီစိတ္ကူးကေလးကို လူၾကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေတြးအျဖစ္ ေျပာင္းလဲျပီးျမင္ၾကည္႔တယ္။ လူၾကီးေတြေရာ ဘာထူးလို႔လဲ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ဒုကၡတစ္ခုခု၊ အက်ပ္အတည္းတစ္ခုခုနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရမွာကို ေၾကာက္ၾကတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ရင္မဆိုင္ခ်င္ဘူး။ ေရွာင္တိမ္းပုန္းေအာင္းခ်င္ၾကတယ္။ အဲသည္လို ေရွာင္တိမ္းလို႔ေရာ ဒုကၡကေန လြတ္ေျမာက္သြားသလားဆိုေတာ႔ မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ၾကပါဘူး။ ပိုျပီးဆိုးဝါးတဲ႔ အက်ပ္အတည္းေအာက္မွာ ရႊဲရႊဲစိုလ်က္သား ျဖစ္သြားၾကတာပါပဲ။
မာဂရက္ဘာခ္႔ဝိႈက္ ( Margaret Bourke White) ဆိုတဲ႔ စာေရးဆရာမတစ္ေယာက္ ေျပာခဲ႔တဲ႔ စကားတစ္ခြန္း ရွိပါတယ္။
"ေၾကာက္စိတ္နဲ႔ ေတြ႔ရင္ ရဲရဲရင္ဆိုင္၊ လုပ္သင္႔လုပ္ထိုက္တာ တစ္ခုခုကို လုပ္။ အဲဒီလိုလုပ္လိုက္တဲ႔ အလုပ္က မေၾကာက္ေအာင္ ကယ္သြားလိမ္႔မယ္" တဲ႔။
အဲဒီစကားကို ကၽြန္ေတာ္သိပ္ၾကိဳက္ပါတယ္။ တစ္ကယ္ဆို ကၽြန္ေတာ္တို႔ အလုပ္သင္႔ဆံုးအလုပ္က အက်ပ္အတည္းေတြ၊ ျပသာနာေတြ၊ ဒုကၡေတြကို ရဲရဲရင္ဆိုင္ဖို႔ပဲမဟုတ္လား။ ထြက္ေျပးေနဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး။
ထြက္ေျပးလိုက္ခါမွ ျပသာနာေတြ ပိုဆိုးရြားသြားတတ္ပါတယ္။ အေမရိကန္ျပဇာတ္ေလာကက နာမည္ေက်ာ္ ျပဇာတ္မင္းသမီးၾကီး ဟယ္လင္ေဟး(စ္) Helen Hayes ရဲ႕အေၾကာင္းကို ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကားထားဖူးၾကျပီးသား ျဖစ္မွာပါ။
သူမဟာ အသက္(၂၀) အရြယ္မွာ နာမည္ၾကီးျပဇာတ္တစ္ပုဒ္မွာ ေခါင္းေဆာင္မင္းသမီးအျဖစ္ ပထမဦးဆံုး ကျပရတယ္။ ရုပ္ရည္ကလည္းလွ၊ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ေခါင္းေဆာင္မင္းသမီးကလည္း ျဖစ္ရျပန္ဆိုေတာ႔ ဟယ္လင္က သူ႔ကိုယ္သူ အေက်နပ္ၾကီးေက်နပ္ ေနတာေပါ႔။
သူ အစြမ္းကုန္ၾကိဳးစား သရုပ္ေဆာင္တယ္။ သူ႔စိတ္ကူးအိမ္မက္ထဲမွာေတာ႔ သူ႔ရဲ႕အနာဂတ္ခရီးဟာ အရမ္းကို လွပေခ်ာေမြ႔ေနျပီေပါ႔။ နာမည္ၾကီးမယ္၊ ေငြေသာက္ေသာက္လဲ ရမယ္... စသည္ျဖင္႔ေပါ႔။ သူ႔မွာရွိရွိသမွ် အားအင္ေတြ၊အစြမ္းသတိၱေတြကို ညစ္ထုတ္ျပီး ၾကိဳးစားခဲ႔တာပါ။
သူ႔ျပဇာတ္ ပထမညအျပီးမွာ အဝတ္လဲခန္းထဲကေနျပီးေတာ႔ သူ႔သရုပ္ေဆာင္ခ်က္ကို ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳလာၾကမယ္႔သူေတြကို ေစာင္႔ေမွ်ာ္ေနတယ္။
ဒါေပမယ္႔ သူတစ္ကယ္ရင္ဆိုင္လိုက္ရတာကေတာ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ထားတာနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္။ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရႈတ္ခ်ၾကတယ္။ ကဲ႔ရဲ႕ေဝဖန္ၾကတယ္။
"ကိုယ္ သရုပ္ေဆာင္ရမယ္႔ Character ကို မပိုင္ႏိုင္ဘူး "
"သဘာဝ မက်ဘူး"
"ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ အလွျပတာ မ်ားလြန္းေနတယ္"...
စသည္ျဖင္႔ေပါ႔။
အဲဒီမွာ အဆိုးဆံုးေဝဖန္ခ်က္တစ္ခုကေတာ႔
"ဒီလိုအရည္အခ်င္းမ်ိဳးနဲ႔ နာမည္ေက်ာ္ ျပဇာတ္မင္းသမီးေကာင္း တစ္ေယာက္ျဖစ္မလာနိုင္ဘူး"
ဟယ္လင္ဟာ အရမ္းကို တုန္လႈပ္သြားတယ္။ ရွက္လည္းရွက္သြားတယ္။ သူ႔ကိုယ္သူ ေသးေသးေလး ျဖစ္သြားသလို ခံစားလုိက္ရတာ။ ဇာတ္စင္ကို ေက်ာခိုင္းျပီး ျပဇာတ္ေလာကကို စြန္႔ခြာထြက္ေျပးေတာ႔မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ သူ အရႈံးေပးျပီေလ။ ထြက္ေျပးေတာ႔မယ္။
ဒါေပမယ္႔ အဲဒီမွာ ဟယ္လင္ရဲ႕အေမက အဖိုးထိုက္တန္တဲ႔ စကားတစ္ခြန္းလက္ေဆာင္ေပးခဲ႔ပါတယ္။
"သမီး...လက္ေတြ႔အေျခအေနကို ေရွာင္ေနလို႔မရဘူး"
ဟယ္လင္ဟာ သတၱိေမြးျပီး ရဲရဲရင္ဆိုင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ အဲဒီမွာ သူ႔ကိုေဝဖန္ခ်က္ေတြဟာ အမွတ္ေတြခ်ည္းပဲလို႔ လက္ခံလာႏိုင္တယ္။ သူဟာ သရုပ္ေဆာင္ပညာကို အစကေန ျပန္ေလ႔လာသင္ယူျပီး ၾကိဳးစားေတာ႔တာပါပဲ။ ဒုကၡေတြကို ခါးစည္းခံျပီးလို႔ (၄) ႏွစ္အၾကာမွာ သူဟာ ကမာၻေက်ာ္ ျပဇာတ္မင္းသမီး တကယ္ျဖစ္လာေတာ႔တာပါပဲ။

(၃)

ကၽြန္ေတာ္တို႔ေရာ ဒုကၡကို ဘယ္လိုရင္ဆိုင္ေနၾကပါသလဲ။ ေရွာင္ေျပးေနၾကပါသလား။ ရဲရဲရင္ဆိုင္ေနၾကပါသလား။ ေရွာင္ေျပးေနၾကေသးတယ္ဆိုရင္ေတာ႔ "ကေလးအေတြး"ပဲရွိေသးတယ္လို႔ ေျပာရမလို ျဖစ္ေနပါတယ္။

ဆရာမင္းစိုက္စိုးစန္ရဲ႕ ကေလးအေတြး အက္ေဆး (၈) ပါ။
ကေလးအေတြး ကေန လူၾကီးေတြအတြက္ တစ္စံုတစ္ရာအေတြး ရႏိုင္ပါေစ။

ခ်စ္ျခင္းျဖင္႔
ၾကယ္ေသာၾကာ